-
1 równowaga
balance; ( opanowanie) balance, poise; TENIS deucetracić (stracić perf) równowagę — to lose one's balance
wyprowadzić lub wytrącić ( perf) kogoś z równowagi — to throw sb off balance
* * *f.1. (= stała postawa) balance; równowaga umysłu balance of mind, equanimity; zaburzenie równowagi balance disturbance; zmysł równowagi balance; stracić równowagę lose one's balance; zachwiać równowagę upset the balance; przywrócić równowagę redress l. restore the balance; odzyskać równowagę regain one's balance; stworzyć równowagę strike a balance.2. (= opanowanie, spokój) poise, composure, balance; wyprowadzić l. wytrącić kogoś z równowagi throw sb off balance; wytrącony z równowagi off balance.3. (= zrównoważenie) composure, poise.4. (= równy układ sił) balance, equilibrium; równowaga gospodarcza economic balance; równowaga budżetowa budget balance; równowaga biologiczna biological balance; równowaga cenowa price equilibrium.5. fiz. equilibrium; równowaga chwiejna l. niestała unstable l. labile equilibrium; równowaga stała stable equilibrium.6. tenis deuce.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > równowaga
См. также в других словарях:
duchowy — duchowywi 1. «dotyczący ducha umysłu, myśli, uczuć, odnoszący się do życia psychicznego, wewnętrznego; intelektualny, kulturalny, moralny, uczuciowy; niematerialny» Rozwój duchowy. Spokój duchowy. Kultura duchowa. Równowaga, siła, wartość duchowa … Słownik języka polskiego
moralny — moralnyni, moralnyniejszy 1. «oparty na zasadach postępowania uznawanych za właściwe w określonych środowiskach i epokach historycznych, zgodny z tymi zasadami, wchodzący w ich zakres, dotyczący tych zasad, postępujący według nich; etyczny»… … Słownik języka polskiego
pogoda — ż IV, CMs. pogodaodzie, blm 1. «całokształt zjawisk atmosferycznych występujących w pewnym okresie nad jakimś obszarem» Piękna, słoneczna, mroźna, chmurna, deszczowa, brzydka, niepewna, zmienna pogoda. Jesienna pogoda. Stan pogody. Zmiany pogody … Słownik języka polskiego
pokój — m I, D. pokójkoju 1. blm «stosunek między państwami, które nie prowadzą ze sobą wojny; sytuacja, w której państwo, naród itp. nie jest w stanie wojny» Powszechny i trwały pokój. Pokój między narodami. Bojownik, obrońca pokoju. Naruszyć, zakłócić … Słownik języka polskiego